ای پادشه خوبان داد از غم تنهایی

دل بی تو به جان آمد وقت است که باز آیی

دائم گل این بستان شاداب نمی ماند

دریاب ضعیفان را  در وقت ناتوانی

مشتاقی و مهجوری دور از تو چنانم کرد

کز دست بخواهد شد پایاب شکیبایی

ساقی چمن گل را بی روی تو رنگی نیست

شمشاد و خرامان کن تا باغ بیارایی

ای درد   توام درمان در بستر ناکامی

وی یاد توام مونس در گوشه ی تنهایی

حافظ شب هجران بوی خوش وصل آمد

شادیت مبارک باد ای عاشق شیدایی