تصور آخر الزمان به معنای پایان دوران جهان و پیوستن آن به قیامت کبری ، در بین قوم یهود از قرن دوم و سوم پیش از میلاد مسیح پیدا شده است . پیش از این زمان بنی اسرائیل که خود را قوم بر گزیده ی می دانست ، در انتظار دورانی بود که در آن وعده ی الهی تحقق یابد ، و خداوند قوم بر گزیده ی خود رادر سرزمین موعود مستقر سازد و دشمنان آنها را نابود گرداند و عدل و احسان را بر سراسر جهان بگستراند . در دوره های بعد از حکومت داود و سلیمان که این قوم از لحاظ اجتماعی دچار پریشانی و تفرقه و از لحاظ دینی و اخلاقی گرفتار فساد و انحطاط شده و گرایش به شرک و الحاد در میان آنان شدت گرفته بود ، غایت این آرزو و این انتظار ، باز گشت وحدت و قدر ت و خلوص دوران گذشته بود و انتظار زمانی می رفت که بار دیگر خدا پیشوایانی هم چون موسی و یوشع و داود و سلیمان در میان ایشان ظاهر سازد تا بد کاران و مفسدان را کیفر دهد و قوم را از تیره بختی نجات دهند.
یهودیان بر این امر معتقد اند مسیح هنوز ظهور نکرده است و او روزی خواهد آمد و شریعت حضرت موسی را در جهان گسترش می دهد.
عاموس نبی که سخنانش بیشتر انزار و تحذیر است از رسیدن این زمان سخن گفته است و از آن به عنوان روز خداوند یاد کرده است. ولی این روز روز انتقام الهی است که خداوند بنی اسرائیل را به خاطر تبهکاری یشان و گناهانی که مر تکب شده اند کیفر می کند.
اما سخنان عاموس همگی تهدید و انذار نیست بلکه برای بنی اسرائیل بعد از آنکه کیفر گناهان و بد عت های خود را دیدند روز سعادت و خیر نیز پیش بینی می کند.
در بخشی از کتاب اشعیا که انتساب آن به اشعیای نبی است چنین آمده است ؛ هنگامی که روز خدا وند فرا رسد همه ی عاصیان و گنه کاران از یهودی و غیر یهودی نابود خواهد شد.
و خشم خداوند توفان و زلزله ای عظیم بر جهان نازل خواهد کرد و شعله های آتش همه جه را فرا خواهد گرفت.
ولی در عین حال ، گروهی که مومن و درستکار و اشعیا آنان را بقعه ی اسرائیل و بقعه ی یعقوب و بقعه ی قوم خداوند می خواند ، سر انجام مورد عنایت خداوند خواهند شدو به سوی خای خویش باز خوتهند گشت .
پادشاهی از نسل یسی (پدر داود ) که روح خدا بر او قرار گرفته و حکیم و خدا ترس است ، ظهور خواهد کرد و جهان را از عدل و خیر و برکت پر خواهد کرد . چنان چه گرگ با بره سکونت خواهد کرد و پلنگ با بزغاله خواهد خوابید
کوران بینا، کران شنوا، و گنگان و لنگان خرامان خواهند شد.
